W latach 80. połowa Polek chciała wyglądać jak ona – biografia Izabeli Trojanowskiej

Na polskiej scenie muzycznej jest wiele artystów, którzy na zawsze zapisali się na kartach historii polskiej muzyki rozrywkowej. Jedną z takich osób jest Izabela Trojanowska – aktorka i piosenkarka, której przebój Wszystko czego dziś chcę na początku lat 80 śpiewała cała polska, a sama wokalistka stała się obiektem tzw. Izomanii.

Izabela Trojanowska przyszła na świat 22 kwietnia 1955 roku w Olsztynie, a muzyka towarzyszyła pani Izabeli od najmłodszych lat, bowiem artystka pochodzi z muzycznej rodziny. Jej mama śpiewała oraz grała na gitarze, a tata grał na skrzypcach. Pasja do muzyki udzieliła się również małej Izie, która w dzieciństwie śpiewała na szkolnych akademiach, w chórze katedralnym, a także uczęszczała na zajęcia z rytmiki i tańca.

Izabela trojanowska przyznawała, że była wychowywana w duchu katolickim, a jako mała dziewczynka myślała nad tym, aby wstąpić do zakonu. Jednak to duch artystyczny zwyciężył i w 1971 roku na Festiwalu Pieśni Sakralnej Sacrosong w Chorzowie młoda Izabela zdobyła nagrodę im. Maksymiliana Kolbego, którą wręczył jej sam kardynał Karol Wojtyła. W tym samym roku wystąpiła również na Festiwalu w Opolu, wykonując piosenkę O czym marzą zakochani, za którą otrzymała wyróżnienie.

Artystka ukończyła Studium Wokalno-Aktorskie Teatru Muzycznego im. Danuty Baduszkowej w Gdyni i to właśnie z teatrem na początku wiązała największe nadzieje. W 1979 roku nadszedł punkt zwrotny w jej karierze, ponieważ wtedy zagrała w czteroodcinkowym serialu Strachy, gdzie wcieliła się w rolę przedwojennej tancerki kabaretowej Teresy Sikorzanki. To właśnie w tej produkcji oczarowała swoją urodą i wdziękiem tysiące Polaków. W tym samym czasie Izabela zagrała także w serialu Kariera Nikodema Dyzmy, w którym zagrała Kasię Kunicką i pomimo tego, że jej bohaterka pojawiła się tylko w dwóch odcinkach tego serialu, to bezapelacyjnie utkwiła w pamięci widzów. Jednak mimo rozwijającej się kariery aktorskiej, artystka pragnie pójść w drogę muzyki. I tak oto zostaje dla niej skomponowany przez Ryszarda Poznakowskiego utwór Liczy się tylko czas, lecz pani Izabeli nie przypadła do gustu ta aranżacja, która była utrzymana w stylu disco. Wokalistka chciała zaprezentować coś bardziej oryginalnego i w ten sposób na początku 1980 roku doszło do spotkania pomiędzy nią a Romualdem Lipko z Budki Suflera. Kompozytor zaproponował Izabeli, że napisze jakiś utwór specjalnie dla niej. W taki oto sposób powstały piosenki Tyle samo prawd ile kłamstw i Wszystko czego dziś chcę. Słowa do obu piosenek napisał Andrzej Mogielnicki, który wówczas współpracował z Budką Suflera. Tekst utworu Wszystko czego dziś chcę był niezwykle odważny jak na tamte czasy, bowiem opowiadał on o kobiecie wyzwolonej, której nie obchodzi posiadanie mieszkania czy samochodu, lecz jedyną rzeczą, której pragnie jest fizyczny kontakt z mężczyzną, z którego ona ma prawo czerpać przyjemność. Można śmiało stwierdzić, że piosenka ta, przełamywała niejako tematy tabu. Dopełnieniem przekazu tego utworu był występ Izabeli Trojanowskiej na festiwalu w Opolu w 1980 roku, gdzie piosenkarka z charakterystyczną fryzurą, mocnym makijażem i ubrana w męski garnitur, wyśpiewywała słowa przeboju, trzymając ręce w kieszeni, jednocześnie poruszając się seksownie, co jeszcze bardziej obrazowało tekst piosenki. Występ ten przeszedł do historii, ponieważ Trojanowska była pierwszą artystką, która nie zamierzała powielać starych schematów występów typowo estradowych, podczas których panie w długich sukniach, rozkładając ręce, śpiewały o kwiatach i krajobrazach.

Po tym występie rozpoczęła się tzw. Izomania. Na polskich ulicach roiło się od kopii pani Izabeli, a sama wokalistka wraz z muzykami z Budki Suflera grała nawet po kilka koncertów dziennie. Bilety na ich koncerty rozchodziły się od razu, jednak u artystki pojawiły się problemy z prywatnością, ponieważ przez cały czas fani stali pod jej blokiem, a na klatce schodowej pojawiało się mnóstwo malunków adresowanych do Izabeli Trojanowskiej.

W 1981 roku ukazuje się wyczekany album Izabeli Trojanowskiej nagrany z Budką Suflera o nazwie Iza. Longplay stał się jednym z najbardziej rozchwytywanych albumów w tamtym czasie i zamówienia osiągnęły prawie milion egzemplarzy, jednak w komunistycznej rzeczywistości udało się wydać 40 tys. Egzemplarzy plus dodatkowe 20 tys. Kaset magnetofonowych. Na płycie znalazły się takie piosenki jak – wymienione wcześniej – Wszystko czego dziś chcę, Tyle samo prawd ile kłamstw, a także Jestem Twoim grzechem, Tydzień łez, Sobie na złość, czy Nic za nic.

Kolejny album artystki o nazwie Układy powstał już bez współpracy z Budką Suflera, co było spowodowane nieporozumieniem pomiędzy wokalistą a członkami zespołu. Drugi album Izabeli powstał m.in. we współpracy ze Stalowym Bagażem, Janem Borysewiczem i Bogdanem Gajkowskim znanym pod pseudonimem Kaptan Nemo. Słowa do wszystkich piosenek na tej płycie również napisał Andrzej Mogielnicki, jednak album ten nie cieszył się już taką popularnością jak poprzedni. Najbardziej popularnymi piosenkami z tego longplayu stały się Brylanty, Karmazynowa noc i Pieśń o cegle. Ten ostatni utwór przysporzył wokalistce niemałych problemów, bowiem tekst do tej piosenki został dwuznacznie zinterpretowany, niektórzy nie zrozumieli jego ironicznego przekazu i podczas koncertów część publiczności zaczęła gwizdać na piosenkarkę. Utwór nie spodobał się także działaczom młodzieżowych organizacji komunistycznych, a gdy na festiwalu w Opolu Trojanowska wykonywała tę piosenkę z założonym czerwonym krawatem, zarząd tej organizacji zaprotestował oficjalnie przeciwko temu. Ponieważ czerwony krawat był elementem stroju ZSMP. Z tego powodu piosenkarka została oskarżona o sprofanowanie ideału socjalizmu. Mimo trudności wokalistka wyruszyła z muzykami w trasę koncertową.

W 1982 roku Izabela Trojanowska wraz z Tadeuszem Nalepą nagrała swój trzeci album Pożegnalny cyrk, jednak ze względu na cenzurę album nie został wtedy wydany. Dopiero w latach 90 po zmianie ustroju płyta ujrzała światło dzienne.

W połowie lat 80 piosenkarka wraz z mężem zdecydowała się na emigracje z polski do Niemiec. Na tę decyzję komunistyczne władze zareagowały błyskawicznie zakazem emisji jej piosenek w radiu i telewizji.

Izabela Trojanowska wróciła do Polski w latach 90, czyli po upadku komunizmu i do dziś koncertuje oraz nagrywa nowe piosenki, a telewidzowie mogą oglądać ją w serialu Klan, w którym od 1997 roku wciela się w rolę Moniki Ross.