W pułapce technologii. Recenzja „Pajęczej głowy” w reżyserii Josepha Kosinskiego

Swoją niedawną premierę miała produkcja Netflixa pt. „Pajęcza głowa” w reżyserii Josepha Kosinskiego, na którą pomysł zaczerpnięty został z opowiadania George’a Saundersa. Reżyser świetnie odnajduje się w klimatach sci – fi i rzeczywistości alternatywnej („Niepamięć”, „Tron: Dziedzictwo”), co umiejętnie przedstawia także w najnowszej produkcji.

Historia przedstawia losy skazańców, którzy zamiast tradycyjnego więzienia, odbywają swój wyrok w ośrodku naukowym. Ośrodek ten pozbawiony jest krat, cel oraz umundurowanych strażników. Na pierwszy rzut oka wszystko sprawia dobre wrażenie. Nowoczesny kompleks, w którym znajdują się więźniowie. Prawie nieograniczona swoboda. Możliwość noszenia własnych ubrań jako znak identyfikacji z pozostałą częścią społeczeństwa. Przełożony ośrodka Steve Abnesti (w tej roli Chris Hemsworth) robi wszystko, co w jego mocy, aby więźniowie nie czuli się więźniami. Jak się później okazuje, warunkiem przebywania w tym miejscu jest przyjmowanie przez podwładnych eksperymentalnych substancji, mających wpływ na emocje. Wykonując rozkazy przełożonego więźniowie mają możliwość skrócenia swojego wyroku, jednak w praktyce stają się królikami doświadczalnymi. Są całkowicie bezbronni wobec eksperymentów, jakim są poddawani. Głównym motywem filmu jest bezwzględne posłuszeństwo skazańców oraz zdolność do czynów, do jakich w normalnych warunkach nie byliby zdolni.

„Pajęcza głowa” pokazuje nam alternatywną wizję więzienia, które w rzeczywistości okazuje się prawdziwą pułapką. Niestety trudno doszukać się wielu pozytywnych opinii na temat tej produkcji, jednak w mojej perspektywie film jest godny uwagi. Pokazuje nie tylko ślepe dążenie do osiągnięcia swoich prywatnych celów, bezwzględność i chorą ambicję. Tak jak w przypadku filmów science fiction jest także pewnym ostrzeżeniem, że technologia nie jest remedium na całe zło tego świata.