Różnorodność wyznań w Korei Południowej

Korea Południowa to kraj wielu wyznań. Według danych z 2015 roku, odsetek osób wierzących  wynosił 43,9 procent, w tym 27,6 procent ludzi jest wyznania chrześcijańskiego, a 15,5 procent buddyjskiego. Natomiast procent ateistów w Korei wynosi aż 56,1 procent całego społeczeństwa. To dość sporo patrząc na to, że wyznawców danej religii jest zaledwie 43,9 procent. Warto przy temacie religii a dokładniej wierzeń wspomnieć o filozofii konfucjańskiej i wierzeniach szamańskich, które są praktykowane od początków istnienia koreańskiego narodu.

• Szamanizm

Mugyo (무교), czyli koreański szamanizm, to tradycyjna forma religii, zbiór praktyk rodowitej ludności, opartych na założeniu, że w świecie ludzi zamieszkują duchy i demony, które przybierają różne formy np. zwierzęce. W szamanizmie istnieje podział duchów na te dobre i złe. Obie te grupy wywierają wpływ na codzienne życie Koreańczyków. Ważną rolę odgrywa tutaj szaman, który jest środkiem komunikacji pomiędzy światem duchowym a światem ludzi. Kontroluję on różne sytuacje, zachowania przy pomocy różnych rytuałów, amuletów czy egzorcyzmów. Koreańczycy uważają, że szaman potrafi odwrócić zły los, uleczyć ludzi z chorób i zapewnić bezpieczną podróż z jednego świata do następnego. Istnieją dwa typy szamanów. Jeden z nich to Gangsinum, człowiek staje się nim poprzez opętanie ze strony ducha. Kolejny typ to Seseummu, szamanem w tym przypadku staje się poprzez dziedziczenie powołania do pełnienia tej funkcji w społeczeństwie. Obecnie w Korei rolę szamanów najwięcej pełnią kobiety, które nazywane są mudang. W obecnym czasie funkcja szamana nie jest traktowana tak samo, jak w starożytnej Korei. Teraz jest to barwny element kultury koreańskiej. Mimo to wciąż niektórzy sięgają po usługi szamana, np. w celu dowiedzenia się jak będzie wyglądała przyszłość lub tego, czy dana para osób jest sobie przeznaczona. Szamani wykonują także na zamówienie amulety, które mają przynosić szczęście. Wszystko oczywiście za opłatą, która jest ustalana według popularności danego szamana.

• Buddyzm

Buddyzm do Korei Południowej dotarł około IV wieku, aby następnie w 668 roku stać się religią tego kraju. Podczas panowania dynastii Goryeo mnisi buddyjscy byli głównym źródłem wiedzy i mieli znaczący wpływ na rozwój kraju. Podczas podróży do Korei, wielu turystów stwierdza, że buddyzm w tym kraju jest religią dominującą. Jest to spowodowane tym, że branża turystyczna wysuwa na pierwszy plan wizerunki buddyjskich świątyń. Jest to faktycznie mylące, ponieważ prawda jest zupełnie inna. Od czasów panowania dynastii Joseon, buddyzm jest mniejszością religijną w Korei Południowej. Spowodowało to, że przewagę w kraju ideologicznym zdobyli myśliciele neokonfucjańscy, którzy interpretowali nauki Konfucjusza i Mencjusza. Przez to, co się działo w tamtym momencie w Korei, buddyzm został całkiem odsunięty od Korei Południowej. Mnichom zakazano wstępu do miast, a świątynie zostały przeniesione w miejsca wśród gór, tak aby trudno było je odnaleźć. Religia buddyzm odzyskała swoje miejsce w kulturze Korei dopiero pod koniec XIX wieku. Jeśli miałabym scharakteryzować tą religię, to powiedziałabym, że charakteruje ją patryiotyzm oraz współistnienie z szamanizmem. Buddyzm to ciekawa religia, z której ludzie na całym świecie czerpią nauki. Jako ciekawostkę na sam koniec wspomnę, że dzień, w którym narodził się Budda, to w Korei święto narodowe i jest wtedy ustalony dzień wolny od pracy.

• Chrześcijaństwo

Chrześcijaństwo to najmłodsza religia w Korei Południowej. Katolicyzm swoją popularność zdobył w późnym okresie panowania dynastii Joseon w XVIII wieku. Na początku religia ta, była traktowana jako źródło filozoficznych myśli niż religię. Dopiero z biegiem czasu chrześcijaństwo zostało uznane za religię. Katolicyzm do Korei trafił za pośrednictwem koreańskich uczonych, którzy odwiedzali kościoły katolickie w Chinach. Rozwój kościoła w 1801 roku został zakłócony, przez występujące prześladowania na terenie Korei. Królowa Jeongsun uznała, że religia ta jest dużym zagrożeniem dla wartości konfucjańskich oraz dla interesów dynastii. Po tych nieprzyjemnych wydarzeniach katolicy musieli się ukrywać, by siebie chronić.  Aktualnie w Korei najpopularniejszym odłamem chrześcijaństwa jest protestantyzm, który pojawił się w Korei w XIX wieku poprzez misjonarzy ze Stanów Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, Kanady i Australii. W obecnym czasie protestantyzm w Korei jest postrzegany negatywnie, co jest spowodowane dużą liczbą sekt oraz sposobem namawiania do dołączenia do kościoła. Często to wygląda tak, że Koreańczycy zaczepiają młodych ludzi na ulicy, zapraszają ich na herbatę, kawę pod pretekstem zaprzyjaźnienia się, dopiero z późniejszą rozmową temat schodzi na Boga. Podczas spotkania wyznawcy proponują dołączenie do kościoła, o oddanie się Bogu, a gdy się im odmówi, stają się agresywni. Ofiarami padają najczęściej młodzi ludzie bądź turyści, którzy nie znają danych ostrzeżeń na temat sekt.

• Konfucjanizm

Konfucjanizm zdobył ogromne zainteresowanie jako ideologia państwowa w czasach panowania dynastii Joseon. Przez kolejne pięć wieków był jedyną przyjętą oficjalnie filozofią. Do Korei konfucjanizm trafił z Chin, ale spośród wszystkich krajów właśnie w Korei osadził się najsilniej i najtrwalej. Według tej ideologii każda jednostka ma przypisane swoje miejsce w świecie. Istnieje podział na dwie hierarchię. Jedna dotyczy relacji pomiędzy członkami rodziny, a druga natomiast pozycji w społeczeństwie. Ideologia ta ma na myśli takie relacje jak ojciec-syn, pracownik-przełożony itp. Takie założenie spowodowało umniejszenie roli kobiety w społeczeństwie. Rola kobiety była sprowadzana tylko do opieki nad domem i dziećmi. Z czasem myślenie Koreańczyków się zmieniło, ale wciąż społeczeństwo jest patriarchalne. Można to dostrzec na podstawie różnicy zarobków między mężczyznami a kobietami. Poza pozycją społeczną, ważnym elementem życia Koreańczyków jest zwracanie uwagi na wiek. Podczas rozmowy z osobą z wyższego stanowiska bądź po prostu starszą należy użyć języka formalnego. Jest to bardzo ważne, aby zapoznać się z wiekiem bądź statusem społecznym osoby, z którą rozmawiamy, ponieważ w ten sposób okazujemy jej szacunek. Gdy poznajemy nową osobę pochodzenia koreańskiego na pewno nie unikniemy pytań dotyczących wieku, pracy, statusu związku. To wszystko dlatego, że Koreańczyk musi nas umieścić w piramidzie społecznej hierarchii.